Het lijkt soms alsof het reizen met een camper een eenzaam bestaan is, maar het tegendeel is waar. Hoewel je soms zeker op jezelf aangewezen bent, zijn er genoeg mensen om je heen om lief en leed mee te delen. Als je dat wilt. Dit kunnen locals zijn, vaak zijn het andere langetermijnreizigers. Een enkele keer een vakantieganger. We delen graag een paar van onze leukste reismomenten dat leidde tot nieuwe vriendschappen. Om te laten zien hoe makkelijk het af en toe gaat, maar ook om inzicht te geven in hoe andere mensen reizen.
Vrienden uit polen
Op Sicilië stonden we, tijdens onze laatste dagen op het eiland, toevallig naast een jong Pools gezin. Omdat zij ook op het punt stonden Sicilië achter zich te laten was het besluit om samen naar Pompeï te reizen snel gemaakt. Uiteindelijk reizen we vier weken samen door Italië, langs de Middellandse Zee omhoog en vieren we o.a. kerst samen.
Het verhaal: De meeste mensen reizen voor een lange periode in een eigen camper, zij niet. Door sterke onderhandelingen hebben ze het voor elkaar gekregen een, vijf jaar oude, camper voor een jaar te huren (voor €6.000,-). Met z’n drieën trekken ze door Europa om na te denken hoe de toekomst eruit moet gaan zien voordat de kleine naar school gaat.
Vaak heeft iedereen zijn eigen manier van reizen, hoogtepunten die onderweg niet gemist mogen worden en een eigen reistempo. Over het algemeen reizen we dan ook vaak maar enkele dagen samen op met anderen. In dit geval viel alles zo goed op zijn plek dat we in totaal zes weken samen reizen. Door heel Italië en Spanje totdat de plannen de routes uit elkaar sturen. Wij pakken de ferry naar Marokko terwijl zij verder gaan naar Portugal.
De achtervolging
Aangezien wij graag zo veel mogelijk zien tijdens onze reis leggen we nooit grote afstanden op een dag af. We stoppen regelmatig en hebben een bucketlist met wat we niet willen missen. Dat was nieuw voor onze Poolse vrienden. Ze waren meer bezig met genieten van het klimaat en de tijd met hun dochtertje. Ze hebben ons letterlijk zes weken lang overal naar toe gevolgd, met ons goedkeuren. 😉 Daardoor hebben ze een hele nieuwe kijk op het reizen in een camper gekregen. En wij hebben een nieuwe kijk op opvoeding gekregen.
Wij Reizen In
Lars, Dasja & Ninja reizen in Brutus (camper) over de wereld. Na zes maanden Nieuw-Zeeland in een klein omgebouwd busje wisten we het zeker. Reizen met een camper is voor ons dé manier om de wereld te ontdekken! Terug in Nederland kochten we een camper. Sinds 2015 zijn we op ontdekkingsreis door Europa en Marokko.
We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
Veel Duitsers
Het maakt niet uit in welk land je bent, je gaat er Duitsers ontmoeten of toch minimaal tegenkomen. Het is niet vervelend maar opvallend is het wel. Tijdens onze reis zijn we er dan ook veel Duitse mensen tegengekomen. Waar het meestal blijft bij een kort praatje zijn er enkele waarmee een echte vriendschap is ontstaan. Wederom reis je dan een langere periode met iemand op, omdat het zo uitkomt. Zo ook met onze Duitse vriend en zijn oude brandweerwagen. Twee keer zijn we hem toevallig tegengekomen, daarna hebben we elkaar meerdere keren opgezocht en in totaal hebben we nu minimaal twee maanden samen gereisd.
Het verhaal: Niet zo zeer op zoek naar het doel van het leven, maar meer de drang om te genieten van de vrijheid heeft ertoe geleid dat hij een sabbatical heeft genomen. Een jaar vrijaf, waarvan er acht maanden over blijven om te reizen. In een oude brandweerwagen dus. Voor een paar duizend euro gekocht en zelf omgebouwd.
Random ontmoetingen
We ontmoeten elkaar de eerste keer in Noord-Portugal, bij Afife. Op dat moment is er net een kamp ontstaan met vijf busjes (daarover straks meer), het is druk en beide hebben we toevallig bezoek over de vloer. Het blijft dus oppervlakkig en de wegen scheiden al na een paar dagen. Ruim een maand later zijn we toevallig terug op dezelfde plek, waar opeens die kenmerkende brandweerauto weer aan komt rijden. Puur toeval. We besluiten een tijdje samen op te trekken richting het zuiden, om daar weer uit elkaar te gaan i.v.m. andere plannen. Maar voor we naar Marokko gaan zoeken we elkaar weer op om de oversteek samen te maken. Het mocht niet zo zijn, waar hij eerst zijn bus in een bloembak weet vast te rijden komt een dag later de klap op de vuurpijl waardoor we hem langs de kant van de weg moeten achterlaten, een gapend gat in zijn radiator. Omdat we geen idee hebben hoelang dit gaat duren rijden wij door om de oversteek vast voor te bereiden. Gelukkig valt het allemaal mee en weet hij binnen twee dagen alles te repareren. Een dag later sluit hij aan in Marokko.
Ouderen genoeg, jongeren verstoppen zich
Waar je in Azië, Australië en Nieuw-Zeeland vooral jongeren lijkt tegen te komen is dat in Europa een tikje anders. Zeker als je met een camper reist. Veel ouderen genieten van hun verdiende pensioen en reizen rond in een camper. Zeker buiten het seizoen komen we veel ouderen tegen. En hoewel ze ons allemaal groot gelijk geven nu te reizen, is het af en toe fijn om je te omringen met mensen van je eigen generatie. Het is een vaak gehoord ‘probleem’. Maar ja met alle vrijheid die je hebt, moet je maar net dezelfde keuzes maken en toevallig op hetzelfde plekje overnachten. Een keer hebben we het voor elkaar gekregen om met acht bevriende busjes een paar dagen tegelijk samen door te brengen.
Zo sta je opeens met acht busjes
Na het kamp met vijf busjes is iedereen weer zijn eigen pad gaan volgen. Mensen zijn het binnenland ingegaan, de kust verder gevolgd een enkeling zelfs naar huis. Ruim twee maanden later blijkt dat iedereen toevallig weer bij elkaar in de buurt is. Maar er zijn ondertussen nieuwe vrienden bijgekomen dus zo sta je opeens met acht busjes bij een Portugees strand. Samen met Duitsers, Fransen, een Zwitser en Oostenrijker en uiteraard nog een paar Nederlanders. Hoewel de sfeer er goed inzit, is zoiets nooit lang vol te houden. Na een paar dagen zoekt iedereen weer zijn eigen flow op.
Een vriendschap dankzij het surfen
In Portugal was het doel simpel: surfen. Via de hierboven benoemde Zwitser zijn we terecht gekomen bij een kleine surfschool/club. De bedoeling was om enkele lessen te nemen om dit vervolgens zelf weer in de praktijk te brengen. We kwamen terecht in een klas met locals. Ondanks dat ze de eerste weken deden alsof ze geen Engels spraken, zijn we door de toffe sfeer de hele zomer blijven hangen. Ondertussen zijn we opgenomen in de groep, zijn we de traditionele festivals met ze afgegaan en hebben we een mini-surf trip naar Peniche gemaakt. Het was zo lastig om weer afscheid te nemen, maar de vrijheid van de weg riep ons weer. Dat we hier na een paar maanden weer terug zijn verbaasd ons niet.
Zo zie je maar, het klinkt als een eenzaam bestaan en soms is het dat (bewust) ook. Maar er zijn meerdere mensen in vergelijkbare situaties onderweg. Als je de juiste tegenkomt, ontstaat een bijzondere vriendschap in een paar dagen en die blijft er waarschijnlijk voor vele jaren.
