Na drukke dagen in Madrid voelt de camper weer als thuis aan. Gelukkig maar want de komende periode gaan we meer rijden dan de afgelopen maanden. De A2, ook wel Autovia del Nordeste, volgen we tot Zaragoza om tussendoor enkele hoogtepunten van Noord-Spanje aan te doen. Zo gaan we op zoek naar een ghost town als gevolg van de economische crisis, komen we uit bij een oud kunstenaarsdorp en de klapper; een park vol watervallen.
Ciudad Valdeluz
Deze stad is met het nodige optimisme gebouwd voordat de economische crisis toesloeg. Appartementsgebouwen zijn uit de grond gestampt om aan de verwachte vraag naar woningen te voldoen op forens afstand van Madrid. Om een beter beeld te schetsen, Ciudad Valdeluz is helemaal nieuw aangelegd. Er was nog niets. Het is geen nieuwe wijk van een andere stad of uitbreiding van een dorp.
De eerste gebouwen waren net klaar toen de crisis om de hoek kwam kijken. Op een enkele Spanjaard na, kocht niemand meer een huis. Ciudad Valdeluz stond dus zo goed als leeg. De aanbouw van diverse complexen werden gestopt. De infrastructuur geeft nog het beste aan van wat de plannen hier waren, de stad kan nog vijf keer zo groot worden. Enkele jaren geleden heeft Top Gear hier dankbaar gebruik van gemaakt. Toen stond de stad nog echt leeg. Door deze aflevering van Top Gear zijn we achter het bestaan van de stad gekomen. Maar tijdens ons bezoek was er weer leven in Ciudad Valdeluz. Nog niet zoveel als de projectontwikkelaars zouden willen, maar de term ghost town is (helaas) niet meer toepasselijk.
Wij Reizen In Spanje
Spanje staat vooral bekend om zijn warme klimaat en kustlijn maar Spanje is veel meer dan dat. Het uitgestrekte binnenland, de bergketens, maar ook het heerlijke eten. En dan heb je de eilanden nog. We reden ruim zes maanden door het Spaanse vasteland en brachten vier maanden door op de Canarische Eilanden. Onze ervaringen en hoogtepunten vind je hier terug. Ga ook van de gebaande paden af en leer een nieuw gezicht van Spanje kennen.
Lars, Dasja & Ninja reizen in Brutus (camper) over de wereld. We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
Medinaceli
Toevallig kijken we, de A2 volgend, eens naar de hoogte op ons navigatiesysteem. 900 meter boven zeeniveau. Gek, zo voelt het absoluut niet. Als we de snelweg af rijden komt Medinaceli tevoorschijn, op een heuvel. Zelfs wij Nederlanders zouden het geen berg noemen. Maar eenmaal in het dorp wordt er een hoogte van 1200 meter aangegeven. Koude nachten zijn het gevolg. Om het een stapje erger te maken krijgen we beide de verkoudheid te pakken, echt gezellig is dat niet in de camper.
Medinaceli is een leuk klein stadje met een oude look. Een plek waar veel kunstenaars samenkomen en met de Romeinse historie (een Romeinse arc siert de ingang) populair is onder de Spanjaarden. Op buitenlandse toeristen wordt ook niet echt gerekend, informatie bij het toeristenbureau is er alleen in het Spaans. Tussen het ziek zijn door verkennen we het stadje en lopen we er in een uurtje omheen (aanrader!). Het stikt van de herten, elke keer als we iets van de wegen afwijken komen we er enkele tegen. Ze lijken wel tam. Tot de keer dat Ninja losloopt en erachteraan schiet. Hij heeft eindelijk iets om op te jagen, tien minuten later komt hij uitgeput terug. Zonder hert.
Monasterio de Piedra
Dit klooster, opgezet door monniken uit het klooster van Poblet, is vooral bekend om zijn imposante park. Het is een schouwspel van water. De ene na de andere waterval, de een nog imposanter dan de ander. Van hoge 'vallende' watervallen tot stroompjes en muren van naar beneden vallend water.
Het nadeel van het Monasterio de Piedra park is dat het meer aanvoelt als een attractiepark. Een Efteling van moeder natuur. Dit komt niet direct door het park zelf dat zit vol met gruwelijkheid. Maar €15,- voor de entree, een opgezette route en een vogelshow halen toch wel iets van de glans af. Het geeft niet de voldoening van een lange wandeling naar een waterval, om die vervolgens in alle rust tot je te kunnen nemen. Dat neemt niet weg dat de meeste watervallen indrukwekkend zijn, al heeft een deel iets weg van mens gemaakt. Maar toch, we lopen bijna vier uur door het park en vermaken ons goed. We wisten absoluut niet wat te verwachten, dit sowieso niet. Er zijn voldoende plekjes om lekker te chillen, de volgende keer gaat het picknickkleed mee en nemen we de hele dag de tijd.
Tip: Ook het Monasterio de Piedra bezoeken? Neem de tijd, toegangskaartjes zijn duur (€15,- p.p. voor het park en klooster, alleen het park is helaas niet mogelijk). De route door het park duurt ongeveer drie uur, zonder te genieten op één van de vele mooie plekken.
