Poble Nou del Delta
Poble Nou del Delta, een deltagebied dat qua ontwikkeling wat achter lijkt te liggen, is de eerste stop na Barcelona. Citrusvruchten, voornamelijk sinaasappelen, worden hier geteeld. Iets wat langs de hele Catalaanse kust gebeurt. Na een hele middag rijden verdwijnt de zon snel en veranderen de wegen op de delta in een doolhof. Niet wetende welke weg verhard is, onverhard, privé of een akker op draait. Gelukkig vinden we een overnachtingsplek, aan de rand van een klein dorpje onder een heldere hemel en metershoge palmbomen. De rust is gevonden.
Als we wakker worden gaan de kinderen, gekleed in uniform, naar school. De zon begint al te schijnen en het beloofd een warme dag te worden. De fietsen zijn al even niet meer gebruikt, het ideale moment om die weer tevoorschijn te halen. Het is hier vlak en het schijnt een paradijs voor vogels te zijn. Na een paar minuten fietsen doemt de eerste plas vol met reigers, zilver reigers en aalscholvers op. Iets verder, bij de uitmonding van een groot meer, houden twee oude mannen de visnetten schoon die aan een stellage hangen in het pad van water dat zijn weg zoekt naar de zee. Om de zee weer te zien volgen we het water via een onverhard pad. Tot onze grote verbazing staat daar een groepje flamingo’s. Via een ander weggetje komen we zo dichtbij mogelijk. Het beeld is op zijn minst gek te noemen. Het water is spiegelglad en de lucht is wit-grijs. De zee en de lucht lijkt één te zijn en wordt alleen gescheiden door stellages van de visserij.
Wij Reizen In Spanje
Spanje staat vooral bekend om zijn warme klimaat en kustlijn maar Spanje is veel meer dan dat. Het uitgestrekte binnenland, de bergketens, maar ook het heerlijke eten. En dan heb je de eilanden nog. We reden ruim zes maanden door het Spaanse vasteland en brachten vier maanden door op de Canarische Eilanden. Onze ervaringen en hoogtepunten vind je hier terug. Ga ook van de gebaande paden af en leer een nieuw gezicht van Spanje kennen.
Lars, Dasja & Ninja reizen in Brutus (camper) over de wereld. We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
Peñíscola
De reden van het bezoeken van een gebied of in dit geval een stadje kan soms gek lopen. De avond ervoor zit Lars aan de telefoon met een vriend in Nederland. Om een beter beeld te krijgen van waar we precies zitten pakt hij Google Maps erbij. Al snel gaat het niet over de huidige locatie, maar wat er in de buurt te doen is. Peñíscola springt eruit door de gekke naam. En het blijkt er nog tof uit te zien. De interesse is gewekt en de volgende dag rijden we naar Peñíscola. De naam blijft leuk klinken, maar het stadje zelf is zeker het bezoeken waard. Niet om de hotels die aan de kust de grond zijn uitgestampt, maar enkel en alleen het stadje op de rots. Het is rustig en we dwalen rond in de straatjes en genieten van de uitzichten op de Middellandse Zee.
Die hotels langs de kustlijn zijn de reden dat er vliegensvlug langs de Catalaanse kust wordt gevlogen. Er is niets natuurlijks meer te vinden, de stranden zijn opgespoten en direct daarna start de hoogbouw. Lekker met zijn allen op elkaar. Daarna zijn er vrijwel direct plantages. Ohja en om het af te maken om de zoveel kilometer een water- of attractiepark. Genieten..
Living the dream
Een voordeel aan al dit toeristische geweld is dat er Engelse garages te vinden zijn. We hebben zelfs het geluk precies die garage uit te kiezen met een Nederlandse monteur. Tijdens een bergbeklimming is de ventilator van de motor er mee opgehouden, waardoor hij niet meer koelt. Gelukkig is het probleem snel gevonden, een doorgebrand relais. Binnen een uur vervolgen we onze route naar de plek waar voor drie dagen de droom wordt geleefd.
Voorbij Valencia, Alicante en Cartagena stopt het massatoerisme. De laatste stad doen we nog snel aan, op de fiets verkennen we het oude centrum en lunchen we bij Streetfood Cartagena. Een cool concept met goed eten! Het landschap begint meer te glooien en de stranden zien er een stukje natuurlijker uit. Aan één van die stranden vinden we een camperplaats. Het is druk. De eerste nacht staan we er middenin, hoewel het al een stuk fijner staat dan een parkeerplaats kan het beter. De volgende ochtend vinden we achter een rotspunt een kleiner strand. Met bandensporen. De weg kent een risico, een zandheuvel, maar die zijn we bereid te nemen. De heuvel blijkt geen probleem, het losse zand des te meer. Na tot twee keer toe bijna vast te zitten wordt er op het verharde zand aan de rand van het strand geparkeerd. Ook een top plek. Na een dagje snorkelen is de drang niet meer te houden, fik stoken en buiten koken. Het leven is goed!
