Onze maatschappij is zo vormgegeven dat alle kortetermijnacties onderdeel zijn van een plan voor de toekomst. Het klinkt logisch en iets wat de politiek ook meer zou mogen doen. Kom er maar in Arjen Lubach. Maar op persoonlijk niveau gaat het soms wat ver. Van de middelbare school direct een keuze maken voor een vervolgstudie en na nog eens vier tot zes jaar in de schoolbanken direct een baan zoeken want die hypotheek moet worden afgesloten en de kinderkamer moet worden klaargemaakt. We rollen van de ene druk in de andere en houden zo de consumptiemaatschappij in stand. Want zonder werk kunnen we niets betalen en we willen natuurlijk wel up to date blijven met de nieuwste gadgets. Meer werken dus. Carrière maken.
Wij hebben het anders aangepakt, we willen niet werken om te leven. We willen leven. We willen reizen. Werken doen we precies genoeg, zonder een groot plan voor de toekomst.
Nog nooit fulltime gewerkt
Sinds we terug zijn gekomen uit Nieuw-Zeeland was het gelijk duidelijk, we willen blijven reizen. De wereld is zo onbegrijpelijk mooi dat je je er niet voor kan afsluiten om alleen maar bezig te zijn met, een door de mens ontwikkeld fenomeen, de economie. In mijn ogen zijn we niet op de wereld gezet om (veel) te werken, geld te verdienen en te consumeren. En ook niet om het grootste deel van onze tijd op één plek door te brengen. Het kan toch niet anders dan dat we een ander doel hebben, want wie wint er nou echt in deze situatie? Niemand toch? Sterven zonder dat we hebben genoten van alles en iedereen om ons heen op deze aarde. Dat is voor ons geen optie!
Hoewel we na onze eerste grote reis allebei verder zijn gaan studeren, lekker deelnemen aan de maatschappij, hebben we na het behalen van onze bachelor en master titel nog nooit één maand fulltime gewerkt voor een baas. Natuurlijk hebben we parttimebanen en vakantiebaantjes gehad maar 40 uur of meer op kantoor zitten voor een baas dat is er nog nooit van gekomen. We zijn voor onszelf begonnen vanuit de ervaringen die we hebben opgedaan. De insteek van ons bedrijf is niet om hier moeilijk rijk van te worden, of ons 70 uur per week kapot te werken. Onze werkzaamheden voorzien ons, maar net, in ons onderhoud. En het mooie is dat onze werkzaamheden verre van 70 uur per week vragen. Naast het werk kunnen we dus reizen.
Wij Reizen In
Lars, Dasja & Ninja reizen in Brutus (camper) over de wereld. Na zes maanden Nieuw-Zeeland in een klein omgebouwd busje wisten we het zeker. Reizen met een camper is voor ons dé manier om de wereld te ontdekken! Terug in Nederland kochten we een camper. Sinds 2015 zijn we op ontdekkingsreis door Europa en Marokko.
We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
Reizen = leven in het nu
Het klinkt als een tegeltjesspreuk voor op de wc, maar sinds dat we reizen denk ik veel minder aan de toekomst. Het draait om de vraagstukken op korte termijn, waar gaan we komende week naartoe, waar gaan we overnachten, welke route rijden we, waar brengen we de winter door? Dat soort ‘makkelijkere’ vragen. Niet dat ik de moeilijke vraagstukken probeer te ontwijken, maar ze zijn gewoon niet aan de orde van de dag. Wat we over een jaar doen weet ik nog niet, nog steeds reizen gok ik. Maar dat zijn zorgen voor over een jaar. Nu leef ik, nu geniet ik. Waarom moet ik me zorgen maken over fictieve zaken die door zoveel variabele kunnen worden beïnvloed? Met mijn 29 jaar voel ik me nog steeds te jong om een meerjarenplan te hebben, ik wil zorgeloos genieten en leven. Zonder stress en druk van buitenaf.
Geluk voor nu, geld voor later
Onze maatschappij lijkt het andersom te willen doen, zo snel mogelijk geld verdienen nu je nog jong bent. Oppotten voor later zodat je dan gelukkig kunt zijn zonder zorgen. Tijdens onze reis, zeker in Europa, komen we veel oudere mensen tegen. Met geld van vroeger en geluk voor nu. Toch geven ze ons gelijk. Reizen als je jong bent is heel anders dan wanneer je ouder bent. Maar waarom wordt iedereen dan toch gestimuleerd om direct na de studie te gaan werken. Waarom stimuleren we niet om jezelf eerst breder te ontwikkelen, iets van de wereld te zien. Je gezichtsveld te verbreden voordat je gaat nadenken over wat je zelf wilt bereiken in je leven, wat jouw doel op deze wereld is. Als het dan carrière maken is, prima go for it, maar mijn verwachting is dat veel minder mensen dat dan als levensdoel zullen hebben. En ook dat het begrip naar medemensen veel groter zal zijn. Voor mij speelt het allemaal mee waarom, op dit moment, reizen het wint van een carrière. En het is een vrij dikke overwinning kan ik je zeggen.
